“มิตรภาพ” สิ่งที่มีค่าสูงสุดประการหนึ่งที่ผมสะสมไว้ ไม่ว่าเมื่อใดก็ตาม
ถ้าผมได้มีโอกาสรู้จัก พูดคุย ได้ร่วมเรียน ได้ร่วมทำงาน ได้ร่วมกิจกรรม
ไม่ว่ากับบุคคลใด ผมจะพยายามอย่างยิ่งในการรักษา “มิตรภาพ”
อันมีค่านี้ไว้ให้คงอยู่ตราบนานเท่านาน แม้ว่ามีความยากลำบากอยู่บ้าง เพราะต่างต้องแยกกันไปตามวาระของตน
เพื่อนกลุ่มหนึ่งที่ผมคิดถึงเสมอ
ได้แก่ เพื่อนร่วมรุ่นที่ได้รับทุน เอเอฟเอส รุ่นที่ 11 หรือเมื่อประมาณ 30 กว่า ปีมาแล้ว เพื่อน ๆ
กลุ่มนี้มีด้วยกันหลายสิบคน แม้จำนวนมากแต่แทบไม่ได้พบปะกันเลย นานมากกว่าสามสิบปี
เพราะต่างคนต่างแยกย้ายกันไปศึกษาต่อและทำงาน
ด้วยความคิดถึงอยากรื้อฟื้นในมิตรภาพเก่า ๆ ผมจึงคิดว่า
น่าจะจัดงานเลี้ยงสังสรรค์ในกลุ่มเพื่อน ๆ สักครั้งเพื่อพบปะพูดคุย
ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบระหว่างกัน
ดังนั้น
เมื่อโอกาสเอื้ออำนวย ผมจึงให้เลขาฯ ช่วยติดต่อประสานงานเพื่อนร่วมรุ่นให้มาร่วมงานที่ผมตั้งชื่อว่า
“งานเลี้ยงสังสรรค์เนื่องในโอกาสคิดถึง”
สิ่งที่ผมค้นพบในความพยายามรื้อฟื้นมิตรภาพให้หวนคืนกลับมา
แม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนาน ผมพบว่า เพื่อน ๆ กลุ่มนี้ ยังคงความน่าประทับใจ
และพร้อมเสมอที่จะหยิบยื่นมิตรภาพอันดีกลับมา ทำให้ผมหวนระลึกถึงวันวานและความผูกพันที่ยังคงอยู่โดยไม่ขึ้นกับเวลาที่ผ่านไป
Dr Kriengsak Chareonwongsak
Senior Fellow, Harvard Kennedy School , Harvard University
kriengsak@kriengsak.com, kriengsak.com, drdancando.com
